Η τάση να έχουμε τον απόλυτο έλεγχο σε ότι μας αφορά, πρόσωπα και πράγματα, είμαι πανάρχαιη και πανανθρώπινη.
Απόλυτος έλεγχος όμως δεν υπάρχει.
Ενας συνεργάτης λογιστής, παρότι είχε στελεχώσει το γραφείο του με ικανά και φιλότιμα άτομα επέμενε να περνάνε τα πάντα από τα χέρια του. Επέβλεπε ακόμα και τις τακτικές συντηρήσεις του κλιματιστικού του γραφείου του.
Αποτέλεσμα, από τη μία ο χρόνος να μη του φτάνει ποτέ και από την άλλη οι συνεργάτες του από δημιουργικά άτομα να μετατραπούν σε απλά εκτελεστικά όργανα.
Το κακό είναι ότι αυτή την τάση για έλεγχο τη μετέφερε και στο οικογενειακό του περιβάλλον, με αποτέλεσμα να μην έχει ένα «άσυλο» γαλήνης έξω από τη δουλειά του.
Η μεγάλη τέχνη του υπεύθυνου μιας επιχείρησης, είναι να μοιράζει καθήκοντα σε όσους των περιβάλλουν. Ετσι μένει χρόνος για δημιουργική εργασία ενώ συγχρόνως υπάρχει και ένα «ανοικτό» παράθυρο μέσα στην εταιρία για την είσοδο φρέσκων ιδεών από το προσωπικό.
Από την άλλη, ένας χώρος «άσυλο» όπου θα εκτονώνουμε το άγχος μας είναι απαραίτητος και πρέπει να τον κρατάμε αμόλυντο από την κακή πλευρά της καθημερινότητάς μας.